Svetosavska ideologija, koja zloupotrebljava lik i djelo Sv. Save, bazira se na sintagmi: jedan narod, jedna religija, jedna država. Ni(je)smo ni zagrebli ispod površine, a već uviđamo visoki konflikt sa crkvenim kanonima i sa svim onim što pravoslavlje promovira.
Piše: Tijana Lopičić, Aktuelno.me
Uvijek me oduševe propovijedi u kojima srpski mitropolit Joanikije voli da nas „prosvjećuje“ svojim vrijednosnim sudovima. Tako ovoga puta, iz njegove nedavne propovijedi u manastiru Ćelija Piperska, saznajemo da su Turci u to doba ”ubijali tijelo”, a Latini ”kupovali duše” i lakovjerne prevodili na latinsku vjeru.
Logično se zapitati koji su to vrijednosni stavovi svetosavlja, koje srpski mitropolit Joanike u kontinuitetu propagira, pa može ovako nonšalantno kritizirati ”Turke” i ”Latine”.
Prvo, svetosavska ideologija, koja zlouporabljuje lik i djelo Sv. Save, bazira se na sintagmi: jedan narod, jedna religija, jedna država. Ni(je)smo ni zagrebli ispod površine, a već uviđamo visoki konflikt sa crkvenim kanonima i sa svim onim što pravoslavlje promovira.
Drugo, kroz djelovanja Crkve Srbije evidentan je enorman etnofiletizam. Da se učenje o etničkoj/nacionalnoj pripadnosti ne bi stavljalo iznad crkvenog učenja, uopšte ne čudi što je etnofiletizam kanonski proglašen jeretičkim na Svepravoslavnom saboru u Carigradu 1872. godine. Ako se podsjetimo propovijedi srpskog patrijarha Porfirija pred popis stanovništva u Crnoj Gori, kada je podučavao vjernike kako trebaju da se izjasne po nacionalnoj osnovi, jer u suprotnom neće biti vjernici Crkve Srbije, jasno je na kojim principima se zasniva svetosavsko učenje.
Treće, koje su to svetosavske vrijednosti kada je Crkva Srbije kanonizovala za svece neke monstruozne ubice, ili pak priređivala parastose ratnim zločincima, na taj način glorificirajući njihovo zlodjelo, zločin protiv čovječnosti. Očigledno je i da svetoslavlje nagrađuje pedofile, te su kontroverznog episkopa Pahomija, kako pišu pojedini mediji, proizveli u mitropolita sa titulom arhiepiskop i mitropolit zvorničko-tuzlanski, kršeći i sopstveni Ustav SPC.
Četvrto, kad smo već kod vrijednosnih sudova i naši preci, crnogorski svećenici, su na skupštini 14. i 15. juna 1945. godine u Nikšiću donijeli Rezoluciju, gdje pored toga što traže smjenu mitropolit Josifa zbog protivnarodnog rada, ukazuju da se preko crkve ne mogu sprovoditi nikakve pa ni njihove velike srpske šovinističke ideje.
Peto, Crkva Srbije je jedina vjerska organizacija u Europi koja ima pravosnažnu presudu francuskog suda, te je proglašena krivom za sudjelovanje u zločinima genocida i etničkog čišćenja u Bosni i Hercegovini.
Šesto, ekstremističko djelovanje Crkve Srbije prepoznao je i Europski parlament, koji je u ožujku 2022. godine i službeno usvojio Rezoluciju u kojoj je SPC označena kao glavni destabilizujući čimbenik i zastupnik ruskih interesa u regionu. Crkva Srbije je upletena i u mnoge nezakonite radnje, a za neke su formirani predmeti kao što je za šverc naoružanja i nabavku 100 kalašnjikova, pedofilija u crnogorskim manastirima…
Na kraju, ako dam sebi za pravo da iznesem vrijednosni sud na osnovu prethodnih argumenata, naravno u stilu Joanikja, po kome Turci ,,ubijaju tijelo”, a Latini ”kupuju duše”, onda svetosavlje prodaje duše samom đavolu.